Naomi-achter-gordijn-websize.jpg

Onzichtbare ideeën of emoties met tastbare (visuele) middelen uitdrukken is de paradoxale taak waarmee kunstenaars geconfronteerd worden.

Deze tegenstrijdigheid heeft er bij Marcelle van Bemmel toe geleid dat zij bij voorkeur “materialen” gebruikt die geen definieerbare vorm bezitten, zoals water, spiegelingen, licht en schaduw, maar ook tijd.

Mede door deze keuze zijn haar werken zelden een in zichzelf besloten object, maar gaan zij een relatie aan met de omgeving en het publiek.